Στο Μπρίντεζι (αρχαίο Βρινδήσιον) στις 2 Νοεμβρίου του 1940 επικρατούσε αναταραχή στο αεροδρόμιο. Είχε δοθεί εντολή να σηκωθούν 15 βαριά βομβαρδιστικά και 7 καταδιωκτικά να ετοιμαστούν για απογείωση με προορισμό την Θεσσαλονίκη.
Ο καιρός ήταν καλός για βομβαρδισμό και τα αεροπλάνα απογειώθηκαν χωρίς καθυστέρηση. Τα βομβαρδιστικά τύπου Cant Ζ1007 bis Alcione πετούσαν πάνω από το Ιόνιο πέλαγος και την Ήπειρο, ενώ από κάτω ένας ολόκληρος λαός πολεμούσε τις ιταλικές μεραρχίες. Η Regia Aeronautica (ιταλική βασιλική αεροπορία) κυριαρχούσε στους αιθέρες, την στιγμή που οι Έλληνες διέθεταν απαρχαιωμένους τύπους αεροσκαφών.Τα ιταλικά αεροπλάνα δεν συνάντησαν καμμία αντίσταση απέναντί τους. Περάσαν πάνω από την Βέροια και η Θεσσαλονίκη φαινόταν μπροστά τους, η πόλη που δέχτηκε τόσους και τόσους βαρβάρους να την λεηλατούν και να την καταστρέφουν στέκει αγέρωχη περιμένοντας τους νέους βαρβάρους για να την ρημάξουν για πολλοστή φορά, χωρίς κανένα ίχνος ντροπής.
Τα βομβαρδιστικά πάνω από την Θεσσαλονίκη άδειασαν το φονικό τους φορτίο πάνω στα σπίτια του άμαχου πληθυσμού. Ο βομβαρδισμός διήρκησε μερικά λεπτά, αλλά δεν έκανε μεγάλες ζημιές. Τα αεροπλάνα έκαναν στροφή για να γυρίσουν στην βάση τους τελειώνοντας το «θεάρεστο έργο» τους. Οι Έλληνες πιλότοι όμως, δεν θα έμεναν άπραγοι. Η 22α Μοίρα Δίωξης που έδρευε στη Μεγάλη Μίκρα έξω από τη Θεσσαλονίκη σήκωσε 6 καταδιωκτικά P.Z.L. P24, που ήταν μεν παλιά αεροπλάνα, αλλά στα χέρια των Ελλήνων Ικάρων γίνονταν φονικά για τους εχθρούς τους.
Η αερομαχία ξεκίνησε με τα ελληνικά καταδιωκτικά να κυνηγάνε με μανία τα ιταλικά στοχεύοντας και ρίχνοντάς εκατοντάδες σφαίρες. Οι κάννες τον πολυβόλων πήραν φωτιά και οι κάλυκες πετάγονταν με δύναμη, καταλήγοντας στο έδαφος σαν μεταλλική βροχή.
Ένας από τους πιλότους μας ήταν ο Ανθυποσμηναγός Μαρίνος Μητραλέξης από το χωριό Μήλα της Μεσσηνίας,24 χρονών μόνο, αλλά με πίστη στον σκοπό, την προστασία της πατρίδας. Ο Μητραλέξης πολυβολούσε συνέχεια ένα μεγάλο βομβαρδιστικό τύπου savoia marketti που έμοιαζε άτρωτο από τις σφαίρες. Ο Μητραλέξης συνέχισε όμως με όλα του τα πυρά να το χτυπάει. Για αυτόν δεν υπήρχε τίποτε άλλο εκείνη την στιγμή, παρά μόνο πώς θα το ρίξει για να μην ξαναχρησιμοποιηθεί ποτέ ξανά εναντίον της Ελλάδας. Το ιταλικό αεροπλάνο έκανε ελιγμούς για να αποφύγει τα καταιγιστικά πυρά του Μητραλέξη, αλλά μάταια, γιατί δεν επρόκειτο να γλυτώσει τελικά. Οι αερομαχίες μεταξύ Ελλήνων και Ιταλών συνεχίζονταν με αμείωτη ένταση. Ακόμη κι οι χωρικοί από τα χωριά γύρω από τον Λαγκαδά παρακολουθούσαν και ζητωκραύγαζαν.
Ένα ιταλικό αεροσκάφος στην προσπάθειά του να διαφύγει από τους διώκτες του και να επιστρέψει στην βάση του στο Μπρίντεζι, έστριψε το ρύγχος του, αλλά δέχτηκε σφαίρες στην δεξαμενή των καυσίμων και κατέπεσε κάπου κοντά στα Ελληνοαλβανικά σύνορα. Οι Έλληνες πιλότοι αποδεκάτισαν τα ιταλικά αεροπλάνα σαν μύγες. Η ψυχή και οι ικανότητες των Ελλήνων νίκησαν κατά κράτος τα ανώτερα τεχνολογικά ιταλικά αεροσκάφη.
Κατά την καταδίωξη του savoia, ο Ανθυποσμηναγός Μητραλέξης ξόδεψε όλες του τις σφαίρες. Τα πολυβόλα του κάπνιζαν μην έχοντας άλλη «φωτιά» να ρίξουν, αλλά αυτός συνέχισε την καταδίωξη αναζητώντας λύση. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι δεν επρόκειτο να τα παρατήσει. Αστραπιαία του πέρασε η σκέψη να πέσει με την έλικα του αεροπλάνου στην ουρά του ιταλικού βομβαρδιστικού. Χωρίς να πολυσκεφτεί την παράτολμη ιδέα του, έκανε τον μοχλό μπροστά και οδήγησε με ταχύτητα κι ορμή την έλικα του αεροπλάνου του στο ουραίο πηδάλιο του ιταλικού αεροσκάφους. Τα δύο αεροπλάνα κλυδωνίστηκαν από την επαφή. Οι Ιταλοί σάστισαν. Δεν πίστευαν στα μάτια τους, όταν είδαν τι έκανε ο «τρελός» Έλληνας. Το savoia βρέθηκε σε περιδίνηση έχοντας χάσει την ικανότητά του να κατευθύνεται κι από το ύψος των 7.000 ποδών ξεκίνησε ελεύθερη πτώση. Με ιλιγγιώδη ταχύτητα συνετρίβει κοντά στο χωριό Γερακαρού και τυλίχθηκε στις φλόγες.
Από το πλήρωμα του αεροπλάνου σώθηκαν οι 4 από τους 5. Έπεσαν με τα αλεξίπτωτά τους λίγο έξω από το χωριό Λαγκαδίκια, ενώ ο πέμπτος δεν πρόλαβε να χρησιμοποιήσει καν το αλεξίπτωτό του. Οι χωρικοί στα Λαγκαδίκια περίμεναν τους Ιταλούς για να τους αιχμαλωτίσουν. Κινήθηκαν με άγριες διαθέσεις εναντίον τους, αλλά ένας χωροφύλακας τους απομάκρυνε για να μην τους λυντσάρουν πάνω στον θυμό τους.
Κι ο Μητραλέξης όμως αντιμετώπισε πρόβλημα. Μετά από αυτό, ήταν αδύνατον να κατευθύνει το αεροπλάνο του κι έκανε αναγκαστική προσγείωση σ’ ένα χωράφι κοντά στο χωριό που είχαν πέσει οι Ιταλοί.
Βγήκε από το αεροπλάνο του και έτρεξε προς το μέρος των Ιταλών. Ξεπρόβαλε μέσα από μια συστάδα χόρτων συλλαμβάνοντάς τους με το πιστόλι του. Τους χαιρέτισε στρατιωτικά. Τους συστήθηκε σαν παλιός γνώριμος και παρακάλεσε τους κατοίκους να τους πάνε στην κοινότητα του χωριού για να τους κεράσουν έναν καφέ ή ό,τι άλλο ήθελαν, μέχρι να έρθει στρατιωτικό φορτηγό για να τους μεταφέρει στην Στρατιωτική Διοίκηση Θεσσαλονίκης.Ένας Ιταλός πιλότος σε ένδειξη ευγνωμοσύνης του έδωσε την στρατιωτική του ταυτότητα, αναγνωρίζοντας έτσι εκτός από τις ικανότητες και το ήθος του.
Για την ηρωική αυτή πράξη του Μητραλέξη του απονεμήθηκε το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου